“Mijn zoon was blij, want hij wilde graag op
het kamp blijven, bij zijn vriendjes”
Het Avonturenkamp door de ogen van moeder Marion
Marion, moeder van drie kinderen die deelnamen aan de Duitse Avonturenkampen, vertelt over de ervaringen van haar zonen:
Toen ik mijn zoon naar het Avonturenkamp bracht, heb ik denk ik wel duizend keer aan de vrijwilligers uitgelegd dat hij ADHD heeft en wanneer hij welke medicijnen moet hebben. Eenmaal thuis, zat ik er niet echt ontspannen bij en ik wachtte op een belletje van het kamp. Maar die kwam niet, niet op zaterdagavond, niet op zondag, maandag en dinsdag. Op woensdag dacht ik dat mijn zoon misschien wel een keer was weggelopen, want het kan toch niet zijn dat er helemaal geen problemen zijn? Maar toen ik hem de volgende zaterdag weer ophaalde, kwam er gelijk een vrijwilliger naar me toe die zei: “Wat heb jij een fantastische zoon!” Ik vroeg haar of ze wel de goede moeder had, ik ben namelijk de moeder van Max… Maar zij wist heel goed wie ik was en ze zei: “Ja, die bedoel ik.” En ik dacht hardop: “Hoe kan dat nou? Hebben jullie de hele week geen problemen met hem gehad?” Maar zij reageerde: “Het is toch ook niet de bedoeling dat we voor elk klein ruzietje de ouders opbellen?”
“Eenmaal thuis, zat ik er niet echt ontspannen bij en ik wachtte op een belletje van het kamp.”
Een onvergetelijke tijd
En dan was er ook nog mijn andere zoon die eigenlijk nooit bij anderen wilde logeren en altijd dicht bij mij bleef. Toch ging hij naar het Avonturenkamp. Helaas raakte hij tijdens het spelen in het bos gewond en moest hij voor controle naar het ziekenhuis. De arts zei dat hij wel op het kamp mocht blijven, maar dat hij alleen niet in het water mocht. En mijn zoon was blij, want hij wilde graag op het kamp blijven, bij zijn vriendjes.
Ook nu dacht ik, dit kan alleen maar goed zijn, het had zo moeten lopen. Er is nooit iemand ziek geworden bij ons, omdat ze dat ook echt niet wilden. Mijn kinderen keken het hele jaar door erg uit naar het Avonturenkamp. Voor de jongens was deze week zo belangrijk, en voor mij ook. Ik kan alleen maar zeggen dat het Avonturenkamp het beste is wat mij ooit is overkomen. Hier werden ik en mijn kinderen gewoon als mensen gezien, waardevolle mensen.
“Mijn kinderen hebben het zo goed gehad tijdens deze week en dat wil ik andere kinderen ook geven”
Vrijwilliger
Nu haar kinderen te oud zijn om mee te gaan, zet Marion zichzelf ook in als vrijwilliger bij de Duitse Avonturenkampen. Ze vertelt:
Ik vind het belangrijk dat de kinderen tijdens de kampweek een goede tijd hebben, en ook lekker kunnen eten. Daarnaast wil ik graag een week bieden waarin alles gewoon normaal is. Want ik weet nog hoe het bij ons ging. Hoewel ik echt probeerde om dit niet te doen, behandelde ik mijn kinderen vaak als volwassenen, waardoor zij niet de ruimte hadden om kind te kunnen zijn. Achteraf vraag ik me af waarom ik dit deed en andere kinderen soms beter behandelde dan mijn eigen kinderen? Waarom schreeuwde ik tegen hen?
Nadat mijn kinderen thuiskwamen van het Avonturenkamp wist ik: mijn kinderen hebben het zo goed gehad tijdens deze week en dat wil ik andere kinderen ook geven!
Twijfel je of het Avonturenkamp iets voor jouw kind is?
Laat het ons weten, we gaan graag met je in gesprek!
